روزهای زهرماری من
جناب آقای شوور غروب جمعه راهی دیار غربت شدن!! و من اون شب تا پاسی از شب با آهنگ چاووشی خلوت کرده بودم (غم جمعه عصر و یه پاییز تلخو غریبی حصرو کجایی عزیزم دقیقن کجایی) شبش به طرز عجیبی بدخواب شده بودم با اینکه خونه مامان اینا بودم تو اتاق خودم ولی هر کاری میکردم نشد که نشد تا صبح دو ساعت هم نتونستم بخوابم هی از این پهلو به اون پهلو میشدم حسابی کلافه بودم.
روزا یکی سختر از اون یکی میگذره و سختیش وقتی بیشتر میشه که دلواپسی هزار و یکجور ادا و اصول از خودش درمیاره! وقتی میبینم ساعتها میگذره و ازش هیچ خبری نیس نه زنگی نه پیامکی خیلی دلخور میشم تا سر حد مرگ معده درد گرفته بودم خونم به جوش اومده بود چن باری بهش زنگیدم ولی انقد بوق میخورد که قطع میشد مجدد گرفتم دیدم در دسترس نیس حس بدی داشتم یعنی از عمد خودشو از آنتن دهی خارج کرده؟ امروز حالم خیلی اسف ناک بود از طرفی دلم واسه شنیدن صداش تاپ و توپ میکرد از طرفی ندای درونم یقه ی خر درونمو گرفت که دیگه حق نداری بهش بزنگی!!! تو اینجا داری جون میدی اون حتی یه ثانیه یادت نمیوفته!!!!!! رو گوشیش میبینه اسمتو ولی جوابتو نمیده!!!
میخوام یکم واسه خودم سرگرمی درست کنم نباید خیلی بهش وابسته باشم این خیلی بده که 90 درصد ذهنمو به خودش مشغول میکنه میخوام یکم مث خودش بشم بیخیال و سرد و اتفاقا اگه اون اینو بفهمه تازه خوشحالترم میشه! دیگه میس کالشم کمتر میشه!!!
فعلن خیلی حالم بده اصلن نمیدونم با این حال چجوری برم خونه ... دلم میخواس امشب برم خونه خودم تنها باشم
